تبریز پل های تاریخی متعددی دارد. یکی از این پل ها بر فراز رودخانه میدان چایی یا همان مهرانه رود قرار دارد که درست از میانه شهر تبریز عبور کرده و آن را به دو نیمه بالا و پایین تقسیم می کند. این پل که پل قاری نامیده می شود و در میان تبریزی ها به قاری کورپوسی شهره است در واقع حلقه اتصال بالا و پایین شهر است. قاری کورپوسی بازار بزرگ تبریز در جنوب را به محلات شمال شهر تبریز از جمله ششگلان و شتربان متصل می کرده است. این پل که در چند سال اخیر یک بار مرمت شده است یکی از زیباترین پل های درون شهری است که البته به حد کافی شناخته شده نیست. در روزهای پرآبی میدان چایی این پل زیبایی دو چندان می یابد.
قاری در زبان شیرین ترکی به معنای پیر یا زن سالخورده و سفید موی است و کوروپو به معنای پل است. بنابراین قاری پل به معنای پلی است که یک زن سالخورده بانی ساخت آن بوده است. آنطور که از زبان قدیمی ترهای تبریز شنیده شده است پیرزنی تبریزی که قصد سفر به خانه خدا و به جا آوردن حج را داشته است هزینه سفر خود را صرف ساخت پل بر روی میدان چایی می کند، اما اطلاع دقیقی از نام سازنده و یا معمار بنا و حتی سال پایان ساخت پل در دست نیست. تنها اطلاع موثق ساخته شدن پل در اواسط دوره قاجار است. این پل تا مدت ها تنها پل موجود بر روی رودخانه میدان چایی بوده است. در دوره پهلوی و در سال 1327 ه.ش پلی ساده جهت عبور عابرین پیاده بر روی میدان چایی و درست به موازات پل قاری ساخته می شود.
سنگ و آجر مصالح اصلی سازنده پل چشم نواز قاری هستند. این پل که در خیابان ثقه الاسلام تبریز واقع شده است دارای هشت طاق هلالی یک اندازه و بسیار زیباست. طاق ها نه تنها سبب عبور آب رودخانه بودند بلکه از نقطه نظر معماری سبب سبکتر شدن و البته مقاوم تر شدن پل می شدند. این پل بیشتر به سرستون های قوچی شکل و زیبای خود شهره است. پایه های پل سنگی است و با گذشت بیش از یک قرن هنوز سالم و استوار است. دو طرف روی پل نیز با نرده های آجری و ستون های سنگی کوچک آراسته شده است که به نظر متعلق به اواخر دوران قاجار است. این پل جزو نخستین پل هایی است که در اواخر دوره قاجار مزین به حضور تیرهای چراغ برق شده است و به همین دلیل به پل چراغ نیز شهره است.
