گوهر ولایت، آیینه صفات الله، اختر برج هدایت، واقف حقایق ناسوت و مجاور منازل ملکوت تنها بخشی از القاب شمس الدین محمد بن یحیی اسیری لاهیجی، یکی از بزرگترین عرفا و شعرای ایرانی است. از تاریخ دقیق تولد این شیخ بزرگ اطلاع دقیق در دست نیست اما همه تاریخدانان متفق القولند که وی در شهر لاهیجان دیده به جهان گشوده است. وی که با نام های فدائی و اسیری نیز شناخته می شود از مریدان و ارادتمندان شناخته شده سید محمد نوربخش موسس سلسله نوربخش از فرقه های تصوف و صوفیه است که در بین مردم، علما، فضلا و شاعران و همچنین در بین مقامات حکومتی از جایگاه و احترام بسیار بالایی برخوردار بوده است.
نقل است که شاه اسماعیل صفوی به هنگام عزیمت به خوزستان جهت سرکوب شورش های صورت گرفته با عزت و احترام به محضر وی در شیراز مشرف شده و از وی طلب دعای خیر نموده است. بیشتر شهرت این شیخ بزرگ و نامدار به سبب شرحی است که بر کتاب مشهور گلشن راز نگارش کرده است. از نظر تمامی علما و فضلا از میان تمامی شرح های به نگارش درآمده از این کتاب، کتاب مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز به نگارش اسیری لاهیجی سرآمد تمامی این کتب است. از این عارف و شاعر بزرگ آثار منظوم و منثور و غزلیات عاشقانه و عارفانه متعددی نیز برجای مانده است. وی نسبت به استاد خود از رفتار متعادل تری برخوردار بوده است و هیچ کس را مجبور به ترک طریقت و یا مسلک خود نمی کرده بلکه تلاش میکرده تا با حسن رفتار خودش آیین تشیع را تبلیغ نماید.
شیخ که به دلیل پیروی از سلسله نوربخش به نوربخشیه نیز شهره بود سرانجام در سال 912 هجری قمری در شهر شیراز چشم از جهان فروبست. جسد شیخ را در همان خانقاه نوریه به خاک سپردند. خانقاهی وسیع و گسترده که متاسفانه در طول زمان بسیاری از بخش های آن تخریب و زمین های اطراف آن مصادره شده است. در حال حاضر بنایی کوچک از آن خانقاه باقی مانده است که قبر شیخ و فرزندش احمد بن محمد لاهیجی در آن قرار دارد. بنای فعلی در سال 1348 هجری شمسی و توسط خانقاه احمدیه شیراز بازسازی شده است که شامل حیاتی کوچک به همراه چند اتاق و بنای مقبره شیخ است. بر روی مقبره شیخ و فرزندش نیز ضریح آهنی کوچکی قرار گرفته است.
