آرامگاه بی بی دخترون یا آرامگاه بی بی دختران یکی از زیارتگاه های مشهور شهر شیراز است که متعلق به یکی از دختران امام زین العابدین(ع) امام چهارم شیعیان است. این بانوی گرامی که بی بی خدیجه یا ام عبدالله نام دارد و در مورد این مقبره در کتابی همچون آثار عجم نامبرده شده است. بنای فعلی آرامگاه در نزدیکی مسجد مشیر و مسجد ایلخانی قرار گرفته و نخستین بار در دوره حکومت آل مظفر و در قرن هشتم هجری قمری ساخته شده است. به نظر می رسد بانویی به نام خاتون قتلغ بیگ که همسر امیر مبارزالدین محمد، بنیانگذار سلسله آل مظفر، و همچنین دختر قطب الدین شاه جهان بوده نخستین بار دستور ساخت یک زیارتگاه درخور را بر فراز مزار این بانوی جلیله در کنار یک مدرسه را صادر می کند.

بنای ساخته شده بر اثر زلزله مهیب روی داده در شهر شیراز رو به تخریب می گذارد و فردی دیگر با نام محمد قلی خان ایلخانی در دوره حکومت ایلخانیان بنا را به طور کلی بازسازی می کند. با گذر زمان اطراف این بقعه نیز به گورستانی بزرگ تبدیل می شود که امروزه اثری از آن باقی نمانده است و برخی از زمین های اطراف بقعه نیز برای ساخت بناهای دیگر استفاده شده است. بنای فعلی زیارتگاه بنایی آجری و چهار وجهی با شیوه معماری ایلخانی و مغولان  است که گنبدی زیبایی بدون کاشیکاری بر فراز آن بر روی ساقه ای چند وجهی با تزئینات ساده آجری قرار گرفته است. روبروی زیارتگاه یک حوض کوچک به چشم می خورد و اطراف آرامگاه را باغچه های کوچک و سرسبزی با گلکاری و درختکاری فرا گرفته اند.

در هر چهار ضلع بنا درب هایی تعبیه شده و اطراف درب ها ایوان هایی کوچک با طاق هایی زیبا ساخته شده است. بنای زیارتگاه دارای دو طبقه و یک زیرزمین است. در طبقه همکف بنا محفظه ای چوبی و ساده  اما چشم نواز قرار دارد و در وسط صحن بزرگی واقع شده است و در دیوارهای صحن که ازاره هایی سنگی آن را پوشانده است سنگ قبرهایی قدیمی با نوشته ها و طرح هایی حجاری شده به چشم می خورد که در این ازاره ها قرار گرفته اند. فضای داخلی زیارتگاه با کاشی کاری های چشم نوازی آراسته شده است. قبر اصلی این بانوی بزرگوار در قسمت زیرزمین بنا قرار دارد. بنای این زیارتگاه در سال های اخیر چندین بار مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است.