یکی از بناهای تاریخی استان کردستان کلیسای شهر سنندج است. این کلیسا در محله قدیمی و مسیحی نشین "آغه زمان" واقع شده است. در اواخر حکومت صفویه تعدادی از ارامنه که توسط حکومت عثمانی تبعید شده بودند وارد ایران می شوند. برخی از این ارامنه نیز در استان کردستان و شهر سنندج ساکن می شوند. در اوائل دوره قاجار نیز کلیسایی برای ارامنه مهاجر ساخته می شود. با عبور از درب ورودی کلیسا وارد دالانی می شود که شما را به شبستان کلیسا راهنمایی می کند. سقف شبستان با طاق و تویزه آراسته شده و در آن محرابی به چشم می خورد که مجسمه ای از حضرت مریم بر روی پله های آن قرار گرفته است.

در طراحی و ساخت این کلیسا از شیوه معماری اصفهانی بهره برده شده است. در این شبستان ساده چندین ستون سنگی در کنار دو مقبره که متعلق به دو کشیش است به چشم می خورد. در این شبستان به طور کلی 12 طاق قرار دارد و چندین پنجره هلالی نیز بر روی دیوارهای آن به چشم می خورد. قدمت این کلیسا به حدود 250 سال پیش می رسد اما در مورد سازندگان بنا اطلاع دقیقی در دست نیست. با گذر از شبستان کلیسا وارد حیاطی دلباز می شوید که این روزها حال و روز خوشی ندارد. در این حیاط نیز مقبره هایی به چشم می خورد که متعلق به مسیحیان است. از آنجا که جمعیت قابل توجهی از مسیحیان شهر سنندج را ترک گفته اند دیگر تعداد اندکی از مسیحیان به این کلیسا سر می زنند.

در این حیاط حوض آبی قرار دارد که در روزگاران قدیم از یک قنات تغذیه می شده است. در سال های اخیر سردر ورودی کلیسا توسط سازمان میراث فرهنگی مرمت شده است.کلیسای سنندج 700 مترمربع وسعت داشته و توسط حاکمان اردلان سنندج، که قرن­ها بر این سرزمین حکمرانی کرده اند، برای مسیحیان مهاجر ساخته شده است. علاوه بر معماری اصفهانی از معماری بومی سنندج نیز در ساختاین کلیسا بهره برده شده است. استفاده از ستون های آحری که در ورودی کلیسا به چشم می خورند مختص معماری این ناحیه است. در قسمت ورودی حجاری هایی با نقش گل همانند گل لوتوس نیز به چشم می خورد. در قسمت ناقوس کلیسا نیز از هنر گره چینی و کاشی های معقلی زیبا بهره برده شده است.