پل میربهاالدین بر روی رودخانه نه چندان پرآب زنجارود این روزها در سمت جنوب شهر زنجان و در ابتدای محور مواصلاتی زنجان به بیجار قرار گرفته است. پلی تاریخی که نامش را از سازنده اش میرزا بهاالدین زنجانی به یادگار برده است. میربهاالدین که فزرند یکی از خانواده های متنفذ زنجانی بود کارهای عام المنفعه بسیاری را برای زنجانی ها انجام داد که ساخت پل بر روی رودخانه طغیان گر زنجان رود آن روزها یکی از همان کارها و خدمات ماندگار میر بهاالدین است. پلی با طول 100 متر که در بالاترین نقطه اش ارتفاعی در حدود 11 متر دارد. پایه های پل از جنس سنگ های تراشیده شده و ملاتی از آهک است که توانسته در طول ان سال ها پل را پابرجا نگاه دارد.
در دهانه میانی پل که از دو دهانه دیگر بزرگ تر است، با خط بنایی که در واقع خط کوفی زاویه دار است تاریخ اتمام ساخت پل و همچنین عبارت مبارک یا علی ذکر شده است. طبق این تاریخ بنا در اواسط حکومت قاجارها و متقارن با حکومت ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده است. این پل قدیمی ترین پلی است که بر روی رودخانه زنجانرود به یادگار مانده است. سه دهانه این پل بنابر اصطلاحات معماری ایرانی به صورت طاق های ضربی ساخته شده است. علاوه بر این طاق های بزرگ، حفره هایی نیز بر دو طرف دهانه میانی قرار دارد.
این دو حفره که بر روی هم و در دو طرف بنا به چشم می خورد و به صورت قوس های هلالی است، هم وظیفه کاهش وزن پایه های پل را بر عهده دارد و هم برای زمان هایی در نظر گرفته شده که آب رودخانه افزایش یافته یا رودخانه طغیان می کرده است تا از آسیب و تخریب پل بر اثر سیل جلوگیری شود . این پل از جنس آجر با پایه هایی سنگی است و چیزی بیشتر از یکصد سال قدمت دارد. زنجانی ها این پل را در زبان عامیانه پل کهنه می نامند، اما این پل در منابع تاریخی به پل اژدهاتو نیز شهره است.
