کاروانسرای سنگی زنجان که در میان عامه مردم به داش کاروانسراسی شهره است، یادگاری از اواسط دوران صفویه است که با بیش از سیصد سال قدمت تقریبا قدیمی ترین بنای تاریخی شهر زنجان است. این کاروانسرا در راستای برنامه 1000 کاروانسرا شاه عباسی ساخته شده است که قرار بود تجارت را تسهیل کرده و رونق ببخشد. این کاروانسرا تنها کاروانسرای زنجان است که بر پایه کوهپایه ساخته شده است. لاشه و قلوه سنگ مصالح اصلی سازنده پایه این کاروانسرا هستند و به همین دلیل به کاروانسرای سنگی شهره شده است. کاروانسرا در زمان ساخت به عنوان کاروانسرای بین شهری خارج از بافت شهر و رو به باغ ها و مزارع سرسبز حاشیه زنجانرود قرار داشته است.
امروزه اما این کاروانسرا تنها کاروانسرای باقیمانده از سه کاروانسرای اصلی شهر زنجان است که در قسمت جنوبی شهر باقیمانده است. بنای اصلی کاروانسرا بسیار وسیع تر بوده است که متاسفانه بر اثر مرور زمان و همچنین احداث خیابان و سایر بناهای اطراف از بین رفته است. طرح ابتدایی این کاروانسرا چهار ایوانی بوده که یک حیاط وسیع در مرکز قرار گرفته و حجره ها هم در یک طبقه دور تا دور حیاط بنا شده اند. خوشبختانه امروزه چند حجره و انبار سالم باقیمانده است. بخش دیگر بنا که سالم باقیمانده، به صورت دو خط عمود برهم است. در قسمت موسوم به شترخانه شاهد طاق های رومی با قوس های زیبا هستید که با آجر و ملاط گچ و خاک ساخته شده است.
در سقف کاروانسرا حفره هایی مستطیل شکل به چشم می خورد که علاوه بر تامین نور سبب تبادل هوای تازه نیز می شود. این کاروانسرا اما هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد، اما این بار در قالب یک سفره خانه و چایخانه سنتی. چیدمان داخلی بنا نیز به صورت سنتی است تا حال و هوای یک کاروانسرای قدیمی را زنده کند. این کاروانسرا همه روزه میزبان گردشگران داخلی و خارجی بسیاری است. در سال 1377 سازمان میراث فرهنگی این کاروانسرای تاریخی را در فهرست آثار ملی ثبت کرد و وظیفه مرمت و بازسازی آن را بر عهده گرفته است تا بار دیگر شکوه کاروانسرای شاه عباسی قرن 11 ه.ق را زنده کند.
