تپه میل یکی از آثار باستانی دوره ساسانی است که در جنوب شرقی ری در نزدیکی ورامین قرار دارد. گفته شده که این تپه عجیب، آتشکده بهرام گور بوده است که از جنس سنگ و ساروج و خشت و گل می باشد. وسعت این مکان 800 تا 900 متر است و 25 متر پهنا دارد و 20 متر درازا و 18 متر هم ارتفاع تپه است.
وجود نیزارهای در اطراف تپه نشان دهنده ی این است که در گذشته، مکان اطراف دریاچه ای بوده، لذا که اگر زمین خشک و بی حاصل می بود این نیزارها بوجود نمی آمد.
تپه ی میل در دو جهت شرقی و غربی امتداد دارد، سمت شرقی آن دارای چهار ستون مدور بود، که در حمله اسکندر به ایران خراب شد و تنها چهار طاق و زیبایی این آتشکده به صورت دو میل باقی ماند. سمت غربی این مکان که به خاطره مرور زمان و فرسایش کاملا خراب شد، تا جایی که قسمتی کمی از این مکان وجود دارد. در زیر تپه میل راهرویی بزرگ و عریض قرار دار، که سرتاسر زیرین این تپه را در بر گرفته و از سمت شرقی آن می توان به سمت غربی یا بالعکس راحت تردد کرد.
این مکان در سال 1913 میلادی توسط ژاک دو مرگان فرانسوی مورد کاووش قرارگرفت و از زیر خاک بیرون آمد. بعدترها در سال 1933 باستان شناس آمریکایی دیگری به نام اریک اشمیت این مکان را مورد حفاری و کاووش قرار داد، ناگفته نماند که کاووش این مکان همچنان توسط فیروزه شیبانی در حال انجام است. چرا که هنوز این مکان کاملا مورد اکتشاف کامل قرار نگرفته است.
