حرم شاه عبدالعظیم حسنی یکی از زیارتگاه های معروف در شهر ری است که در فاصله کمی از شهر تهران قرار دارد. این زیارتگاه محل دفن عبدالعظیم حسنی از جمله بزرگان شیعه می باشد. ساخت این زیارتگاه مربوط به دوره ایلخانی، صفوی و قاجار است که هر کدام از این حکومت ها نقشی در گسترش و زیبایی این بنا داشته اند. بنای اصلی این ساختمان پس از ساخت در قرن نهم میلادی مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت. درگاه اصلی ورودی شمالی این زیارتگاه در زمان آل بویه ساخته شده است.
معماری این بنا به صورت اسلامی و مذهبی می باشد. در مرکز این ساختمان یک بنای چهار گوش قرار دارد که مربوط به آرامگاه عبدالعظیم حسنی است. در بالای این سازه یک گنبد و گلدسته همانند بسیاری دیگر از سازه های مذهبی اسلامی قرار گرفته است. درون این ساختمان دارای طراحی داخلی زیبایی است. تمامی دیوار های این ساختمان آیینه کاری شده است. صحن ها و ایوان های حرم عبدالعظیم حسنی از آثار مربوط به دوره صفویان می باشد.
این بنا توسط شاه های صفوی و قاجار مورد بازسازی قرار گرفته است. شاه طهماسب صفوی و ناصر الدین شاه قاجار از جمله شاهانی هستند که دستور مرمت و بازسازی قسمت های مختلف این سازه را داده اند. دو مورد از آثار تاریخی و هنری موجود در این سازه عبارتند از یک جفت کتیبه چوبی که بنا به گفته مورخان مربوط به سال 848 هجری قمری است. همچنین یک درب چوبی که در رواق شمالی این زیارتگاه قرار دارد و مربوط به سال 904 میلادی می باشد.
