محوطه تاریخی سنگ بست شامل بازمانده هایی از بناهای ارسلان جاذب و شهر تاریخی سنگ بست است که گفته می شود تنها آثار تاریخی باقیمانده از دوره غزنویان و قدیمی ترین مناره آجری ایران اسلامی است. این بنا و بناهای مربوط به آن مثل کاروانسرا و حمام و بازار و مسجد در زمان سلطان محمود غزنوی توسط ارسلان جاذب ساخته شد و قدمتی حدود هزار و صد سال دارد. ارسلان جاذب در زمان فردوسی زندگی می کرده و در شاهنامه از او به خوبی یاد شده است.
مقبره ارسلان جاذب بسیار شبیه به 4 طاقی های دوره ساسانی است که در گذشته به مسجدی در شمال شرقی آن متصل بوده است. این بنا 4 ورودی دارد که به شکل گنبدی و قرینه است. ضلع شرقی مقبره دارای یک فرو رفتگی می باشد که به نظر می رسد راه ورودی اصلی مقبره بوده است. ورودی شمال مقبره به سمت کاروانسرا باز می شده و ورودی های غربی و جنوبی به مسجد راه داشته است. نمای مقبره از داخل به سادگی بیرون آن نیست و دارای تزیینات آجری و نقاشی و کتیبه می باشد.
به نظر می رسد مناره ارسلان که تنها بخش باقی مانده از رباط است قبل از مقبره ساخته شده و دارای 101 پله است و بر روی کتیبه آجری آن کلمه لا اله الاالله با خط کوفی نوشته شده است.از این مناره به مناره ایاز هم یاد می شود و احتمالا همتایی هم داشته است.
بقایای شهر تاریخی سنگ بست در نزدیکی مقبره ارسلان است که هشت هکتار وسعت داشته و قدمت آن احتمالا از دوره سلجوقیان است و در دوره قاجار هنوز در آن زندگی وجود داشته است.