یکی از جذاب ترین جاذبه های طبیعی شهرستان استهبان در استان فارس بدون شک چشمه قهری است. استهبان با داشتن کوچه باغ های رویایی و انجیرستان های وسیع یکی از زیباترین شهرهای استان فارس است و در این میان چشمه قهری از جایگاه بالایی برخوردار است. این چشمه استثنایی که در یکی از دره های شهر استهبان قرار گرفته است چیزی در حدود 170 کیلومتر با شهر شیراز فاصله دارد. چشمه از قلب ارتفاعات استهبان  از دل زمین می جوشد و بعد در قالب یک رودخانه خروشان جاری می شود. آب رودخانه از میان سنگ ها عبور کرده و در مسیر حرکت خود درختان و گیاهان جنگلی و باغهای بسیاری را سرسبز و خرم می گرداند.

در مسیر حرکت به سوی چشمه انبوه درختان انجیر و بادام چشم هر بیننده ای را می نوازد. این چشمه پرآب، آب مورد نیاز شهر استهبان و شهرها و روستاهای اطراف را نیز تامین می کند. در روزگاران قدیم بر سر راه این چشمه آسیاب های آبی متعددی ساخته شده بوده که هنوز هم آثاری از برخی از آن ها بر جای مانده است. در میان بومیان و مردم محلی داستانی وجود دارد که حفر این چاه را به رفدی به نام گرگین میلاد نسبت می دهد. گرگین میلاد فرزند یکی از پادشاهان سلسله ساسانی بوده و چاه های متعددی را حفر کرده است. چاه آخر در محلی حفر می شود که چشمه استهبان  فعلی قرار دارد و شاهزاده با غلامان خود در این منطقه به حفر چاه مشغول بوده اند.

شاهزاده دستور می دهد تا یکی از غلامان در گودال رفته و چاه آخر را حفر نماید. در این هنگام در گوش غلام دیگری می گوید که اگر غلام با انتهای کلنگ ضربه آخر را وارد کند گودال پر از آب شده و وی غرق خواهد شد اما اگر با طرف دیگر کلنگ ضربه بزند زنده خواهد ماند و نجات خواهد یافت. غلام زیرک که حرف های شاهزاده را شنیده بود به آب می رسد و در نهایت زنده می ماند اما وقتی از گودال بیرون می آید مورد غضب شاهزاده قرار می گیرد. چرا که شاهزاده متوجه شده بود که غلام حرف های وی را شنیده است، غلام بیچاره بر اثر قهر شاهزاده جان می بازد و این چشمه در بین مردمان به چشمه قهری یا به گویش برخی ها قعری شهرت می یابد.