پل شاهی از مکان های تاریخی استان خراسان رضوی بوده که در مجاورت بقعه ی خواجه ربیع و در پنج کیلومتری شمال شهر مشهد قرار دارد، این پل از آثار به ثبت رسیده ی ملی ایران محسوب می شود، متاسفانه پل تاریخی شاهی به مرور زمان تخریب گردیده، بنا به آنچه که گفته شده این پل متعلق به دوره ی تیموری بوده و در دوران صفوی و قاجار مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. پل شاهی از یازده دهانه (با ابعاد مختلف) یا چشمه تشکیل شده و دارای طول نزدیک به 100 متر می باشد.
از تصاویر بدست آمده در سال 66 اینگونه برداشت می شود که شش دهانه ی باقی مانده ی آن دارای طاق هایی با قوس جناغی بوده و برای ساخت آن از گچ، ملات ساروج، همچنین در بعضی از قسمت ها از سنگ استفاده شده است. پایه های پل برای جلوگیری از فشار آب به شکل سه گوش، در مقابل جریان آب احداث شده بود.
با توجه به آنچه نقل شده محل عبور بر روی پل دارای عرض 30پا بوده است. در دهه ی 60پنج دهانه ی آن بدلیل وجود سیلاب های شدید و شش دهانه ی دیگر در سال 1375 به همین دلیل تخریب گردید.
