پارک ملی دریاچه ارومیه یکی از مهم ترین زیستگاه های کشور است که در ردیف 59 ذخیره گاه زیست کره جهانی قرار داشته و یکی از مهم ترین پارک های بین المللی است. سال 1346 بود که دریاچه ارومیه که بزرگترین دریاچه آب شور ایران و دومین دریاچه آب شور جهان بود به همراه جزایر کوچک و بزرگ آن به غیر از جزیره اسلامی در فهرست مناطق حفاظت شده قرار گرفت. با گذشت چند سال بالاخره در سال 1352 این منطقه حفاظت شده به عنوان یک پارک ملی ارتقا یافت و در فهرست تالاب های بین المللی کنوانسیون رامسر نیز به ثبت رسید. پارک ملی دریاچه ارومیه تمامی وسعت دریاچه ارومیه به همراه بیش از یکصد جزیره آن به غیر از جزیره اسلامی را دربر می گیرد.
این پارک ملی در مرز بین دو استان آذربایجان شرقی و غربی قرار گرفته است و تا مرکز استان آذربایجان غربی یعنی ارومیه قریب به هجده کیلومتر فاصله دارد. این پارک ملی بیش از 580 هزار هکتار وسعت داشته و یکی از منحصربفردترین زیستگاه های کشور محسوب می شود که نظیرش در سرتاسر ایران یافت نمی شود. از میان جانداران و گونه های شاخص جانوری این پارک ملی می توان به23 گونه پستاندار از جمله گوزن زرد ایرانی، قوچ و میش ارمنی اشاره کرد که در جزایر این پارک ملی به چشم می خورند. در اطراف دریاچه نیز شغال، روباه، خرگوش و ... نیز به چشم می خورد. وجود 115 گونه از پرندگان مختلف در این پارک ملی نیز تنوعی بی نظیر به آن بخشیده است.
فلامینگو، پلیکان، تنجه، اردک سرحنایی و .. از جمله پرندگانی هستند که در این پارک ملی به چشم می خورند. وجود دریاچه منحصربفرد ارومیه نیز خود نقطه قوتی برای این پارک ملی محسوب می شود که با سواحل نمکین، ماسه ای و یا لجنی خود خاصیت درمانی متعددی نیز دارد. در آب دریاچه نوعی سخت پوست به نام آرتیما زندگی میکند که تنها جاندار میروسکوپی ساکن در دریاچه است. خزندگان و دوزیستان نیز از دیگر ساکنان این پارک ملی زیبا محسوب می شوند. تا قبل از خشکی های اخیر دریاچه ارومیه در این پارک ملی اسکله های متعددی نیز به چشم می خورد. گیاهان شورپسند اطراف دریاچه به همراه بیش از 170 گونه گیاهی اطراف دریاچه و 177 گونه منحصربفرد متعدد در جزیره های این پارک ملی همانند جزیره اشک، کبودان و ... نیز تنوعی منحصربفرد دارد. برخی از این گونه های گیاهی متعددد تنها در این پارک ملی یافت می شوند.
