منطقه باستانی شهر شادیاخ یا شادی کاخ در نزدیکی شهر نیشابور قرار دارد. در سال 295 هجری قمری یعقوب لیث به نیشابور آمد و باغ های بزرگی به دستور او در شادیاخ تأسیس شد. نیشابور در زمان سامانیان و غزنویان مرکز سپهسالار خراسان بوده است و کاخ شادیاخ محل اقامت وی بود. منطقه شادیاخ محل زندگی شیخ عطار نیشابوری بوده و درحال حاضر نیز آرامگاه وی و همچنین خیام نیشابوری در نزدیکی آن قرار دارند.

در این منطقه باستانی آثاری از اسکلت های انسان کشف شده است. به همین دلیل باستان شناسان بر این باورند که در زمانی شاید قبل از حمله مغول، زلزله ای هولناک بخش هایی از این شهر را تخریب کرده باشد و این استخوان ها آثار بجا مانده از مردمانی است که در زیر آوار دفن شده اند.

در این محوطه باستانی آثاری چون سکه، سفالینه ها و گچ بری ها، پیکرهای سفالی، فضاهای کارگاهی، آثار معماری مانند کوشک (کاخ) و دروازه ورودی شادیاخ، شامل کارگاه آهنگری و عصاره کشی شیره انگور و خیابان سنگ فرش شادیاخ قابل مشاهده است.