مناره های دارالضیافه یکی دیگر از مناره های تاریخی شهر اصفهان هستند که بر فراز سردری زیبا در محله قدیمی حاج کاظم قرار گرفته اند که به تزئینات زیبای خود شهره اند. به نظر می رسد وجه تسمیه مناره ها نیز به سبب بودن بنایی با کارایی مهمانسرا یا همان دارالضیافه در مجاورت مناره ها بوده است. این مناره ها از اواخر قرن هشتم هجری و از دوران حکومت سلطان محمد خدابنده به یادگار مانده اند و متعلق به دوره ایلخانی است. مناره ها آجری بوده و ارتفاع آن ها از کف زمین در حدود 38 متر است. بر روی مناره تزئیناتی کاشی کاری ساده و گیرایی با رنگ فیروزه ای به چشم می خورد. کتیبه های اطراف مناره به شدت دچار آسیب شده است به همین دلیل نام بانی یا تاریخ ساخت آن به درستی مشخص نیست.
پایه مناره ها آجری و به شکل هشت ضلعی بوده و ساقه آن ها با کاشی های فیروزه ای لوزی شکل آراسته شده است. بر روی ساقه با زمینه آجری به خط معقلی نام های مبارکه الله و پنج تن آل عبا در ردیف های متوالی پشت سر هم تکرار شده است. در انتهای ساقه کتیبه ای بر زمینه کاشی لاجوردی با رنگ سفید به خط ثلث قرار دارد که مزین به آیات نورانی قرآن مجید است. در پایین کتیبه تزئینات کاشی لوزی شکل و در بالای کتیبه تزئینات مقرنس کاری بسیار باشکوهی به چشم می خورد. داخل مقرنس ها با کاشی کاری لاجوردی آراسته شده و نام های پنج تن در داخل این مقرنس ها با خط سفید تکرار شده است.
این سبک از آراستن مناره ها و همچنین وجود کلمه من دخل این فرضیه را تقویت می کند که مناره ها متعلق به یک مسجد بوده است و یا در کنار دارالضیافه مسجدی قرار داشته است. بر بالای مقرنس کاری انتهای ساقه سرپوش مناره قرار دارد که انتهای آن با کاشی فیروزه ای آراسته شده است. خود سر در نیز دارای تزئینات کاشی کاری ساده ای است و اطراف طاق آن با آجرکاری آراسته شده است. در اطراف سر در کاشی کاری فیروزه ای و سورمه ای زیبا با اشکال هندسی متنوع به صورت کتیبه ای دور تا دور سردر را فرا گرفته اند. سردر دچار آسیب های جزئی شده است اما هنوز با گذر شش قرن هنوز هم استوار و پا برجاست.
