یکی از مناره های تاریخی شهر اصفهان مناره باغ قوشخانه است که در گویش عامیانه باقوشخانه نیز نامیده می شود. این مناره به سبب نزدیکی به باغ قوشخانه که از باغ های سلطنتی صفوی و محل پرورش بازهای شکاری و پرندگان نامه بر پادشاه بوده است به این نام شهره شده است. بنابر نظر کارشناسان این مناره در دوره ایلخانی ساخته شده است. مناره باغ قوشخانه به دلیل نزدیکی به باغ طوقچی به مناره طوقچی نیز شهره است. در برهه ای از زمان نیز به دلیل نزدیکی به آرامگاه علی بن سهل با نام منار علی بن سهل نیز شناخته می شده است. مناره متعلق به مسجدی است که امروزه به طور کلی از بین رفته است و تنها مناره بلند آن باقی مانده است.
مسجد بابا سوخته که با نام مسجد سلطان ابوسعید بهادرخان نیز شناخته می شده است در کنار باغ سلطنتی قوشخانه قرار داشته است. مسجدی زیبا با کاشی کاری های حیرت انگیز که بنابر خاطرات بیان شده در سفرنامه سیاحان در مقابل باغ قوشخانه همچون نگینی میدرخشیده است. هم اکنون تنها مناره خشتی 38 متری آن باقی مانده است. با بالا رفتن مناره هر آن از قطر آن کاسته می شود. بر روی گنبد با خط معقلی زیبایی به رنگ فیروزه ای کلمه جلاله الله به زیبایی تمام چند بار پشت سر هم تکرار شده است. با تمام شدن تکرار این کلمه مقدس بر بدنه مناره کتیبه ای زیبا مزین به آیه ای شریف از قرآن کریم با خط سفید بر روی زمینه فیروزه ای چشم نوازی به چشم می خورد.
کتیبه ای که فقر بندگان و غنای خالق را یاد آور میشود. علاوه بر کتیبه و خطوط معقلی نقوش زیبای اسلیمی و گاه گاهی ختایی نیز بر بدنه مناره به چشم می خورد. بالای کتیبه چند ردیف مقرنس کاری ظریف به چشم می خورد که با کاشی های فیروزه ای، سفید و اندکی لاجوردی به زیبایی آراسته شده است. بعد از مقرنس کاری و دوالی که بر فراز آن قرار گرفته است بازهم مناره ادامه پیدا می کند. در این قسمت نیز کاشی کاری های ظریفی به رنگ لاجوردی، سفید و فیروزه ای بدنه مناره را در بر گرفته است. در این قسمت از معرق کاشی و کاشی های گره ای برای تزئین مناره بهره برده شده است. انتهای این مناره نیز سازه ای به شکل یک گنبد کوچک تعبیه شده است. این مناره در سال های اخیر توسط سازمان میراث فرهنگی به زیبایی آراسته شده است.
