یکی از بناهای تاریخی که فرهنگ و تمدن ایران را به رخ جهانیان می کشد، مدرسه جهانگیر خان، یا جانی خان می باشد.
این مدرسه که اکنون در دست حوزه علمیه قم می باشد از جمله مدارسی است که در گذشته ای دور جهت تحصیل علوم دینی وقف گردید. برخی قدمت آن را به قرن 3 و 4 هجری قمری می دانند و برخی آن را مصادف با ساخت مسجد جامع می دانند که در عصر صفوی و قاجار آباد گردید. در هر صورت تاریخی بودن و قدمت بالای آن که به 400 سال می رسد از روی گچبری ها و مقرنس کاری های زیبای آن مشخص است.
حجره های این مدرسه که به 20 عدد اطراف یک حیاط کوچک و زیبا می رسد، دارای ایوانی است که به زیبایی نقش و نگار شده است و با کتیبه هایی که با نام های الله، محمد، علی، نوشته شده، تزئین گشته است. هرچند با گذر زمان مرمت بسیاری بر خود دیده است.
وقف نامه ی جالب توجهی برای آن نوشته شده است از جمله اینکه تنها برای تحصیل علوم دینی وقف گردید و یا اینکه حوزویان باید علاوه بر تحصیل، کار کنند وگرنه نباید در این مدرسه اقامت داشته باشند همچنین بیش از دو نفر در هر حجره نباشد و ... .
در سال 1377 این مدرسه ی زیبا به ثبت آثار ملی رسید.
