در میان رشته کوه های مجاور رود شاپور، نزدیکی روستاهای شمال شرقی شهرسعدآباد (روستای زیراه)، دخمه هایی در دل کوه کنده شده اند. همانطور که از نام جاذبه پیداست در این مکان 40 غار یا اتاقک وجود داشته که بر اثر عوامل طبیعی فرسایش و سیل تعدادی از آن ها از بین رفته اند و در حال حاضر فقط 23 اتاقک باقی مانده است.
به لحاظ ظاهری ورودی غارها عموما به شکل ذوزنقه است اما طول و عرض داخلی آن یکسان نیست. در دخمه های بزرگتر آن، برای جلوگیری از ریزش ستون هایی از جنس خود صخره وجود دارد. دخمه های جالب اما مخوف از داخل به یکدیگر مرتبط اند وعلاوه بر این ویژگی ها پله هایی برای با استفاده از سنگ و گل ساخته شده تا راهی برای پایین آمدن وجود داشته باشد.
مشابه این دخمه ها در نقاط دیگر استان بوشهر دیده شده که یکی از نمونه های آن می توان به گورستان صخره ای سیراف اشاره کرد. بر اساس نوشته ها گروهی معتقدند که اتاقک ها کاربرد هایی از جمله : معبد میترا، آسایشگاه، محل نگهداری متهمان سیاسی و محل نگهداری بیماران لاعلاج و... بوده اما دلیل محکم تر وجود این سازه ها عقاید مردم بومی این منطقه است که پیروان دین زرتشت هستند.
از نظر زرتشتیان آب، خاک، باد و آتش مقدس هستند و در نتیجه اجساد مردگان خود را در معرض این عوامل قرار نمی دهند و بجای دفن یا مومیایی و... اجساد را در دخمه هایی در دل صخره ها قرار می دهند.
