با فرا رسیدن ماههای محرم و صفر بیرق عزا در هر شهر و دیاری برپا می شود و همه یکسره سیاه پوش می شوند و هر شهر و روستایی به سبک و سیاق خودش به عزاداری می پرازد. چند سالی است که حرکت دسته عزاداری زینبیه و حیسنیه زنجانی ها مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. دسته حسینیه در روز هشتم محرم و دسته عزاداری زینبیه در روز یازدهم محرم با حرکتی آرام و حزن آلود به سمت امامزاده سید ابراهیم حرکت می کنند.

دسته زینبیه زنجان جزو قدیمی ترین مراسمات عزاداری زنجانی هاست که از محل مسجد زینبیه در محله زینبیه آغاز می شود و چند صد هزار نفر در این مراسم شرکت می کنند. میزان نذورات نقدی و قربانی های مسجد اعظم زینبیه زنجان بعد از حسینیه زنجان در تمام کشور بی نظیر است و نشان از ارادت قلبی مردم شهر به این مراسم باشکوه دارد.

داستان شکل گیری زینبیه بسیار شنیدنی است. چیزی در حدود چهارصد سال قبل در فاصله سال های بین 1020 تا 1022 هجری قمری مکان فعلی زینبیه در که در داخل کهن دژ زنجان قرار داشته یک باغچه پرورش گل محمدی بوده است. صاحب باغچه با فرارسیدن ماه محرم و صفر هر روز ناله یا زینب را از گوشه و کنار باغچه میشنود. بنابراین تصمیم می گیرد تا این باغچه را به صورت تکیه ای وقف عزاداری نموده و دو ماه محرم و صفر را در این باغچه مراسم عزاداری برپا می کند. صاحب باغچه اما وصیت می کند که این سنت پس از مرگش نیز همچنان پابرجا بماند. در سال 1092 هجری قمری برای اولین بار یک تکیه با تیرهای چوبی در این باغچه برپا می شود و سال ها مراسم عزاداری در این تکیه برگزار میشود. 

در سال 1292 هجری قمری زنی به نام زینب خانم هزینه ساخت یک مسجد در این مکان را متقبل می شود و تکیه ساده چوبی جایش را به مسجدی شبستان دار و کوچک می دهد. تا سال 1395 هجری قمری مسجد به همان شکل باقی می ماند تا اینکه در این سال به همت نذورات مردمی مسجد تجدید بنا می شود. زینبیه اعظم زنجان هنوز هم با تمام توسعه یافتن هایش در کوچه پس کوچه های پر پیچ و خم محله زینبیه و دیوار به دیوار خانه های مسکونی قرار دارد. در چند سال اخیر بارها مسجد مورد بازسازی قرار گرفته اما بافت اصلی آن دست نخورده باقی مانده است.  متاسفانه هیچ وقف نامه و یا سندی که قدمت دقیق ان مسجد را نشان دهد در دسترس نیست و تنها شواهد شفاهی گویای قدمت این بنا است.