این قبرستان که متعلق به عیلامی ها می باشد، در 3 کیلومتری جنوب بوشهر در محله شغاب واقع شده است که قدمت این محله به دوره اشکانیان و ساسانیان برمی گردد. در 20 سال گذشته یعنی در سال 1377 میراث فرهنگی شهر بوشهر این گورستان را کشف و ثبت آثار ملی ایران کرد.

طبق رسومات زردشتی ها جسد را پس از مرگ داخل تابوت های سنگ قرار میدادند و تا هنگامی که جسم جسد به استخوان یا اسکلت تبدیل شود در صخره های سنگی نگه میداشتند و علت این کارشان، خاکی نشدن جسد بود. پس از گذشت زمان لازم و از بین رفتن جسم، اسکلت مردگان را داخل خمره هایی با دهانه 14سانتی و ارتفاع 87 سانتی قرار میدادند. با این کار فضای کافی برای جسد جدید فراهم می شد.

آب و هوای این جاذبه تاریخی بدلیل مجاورت با ساحل، آب و هوای گرم و مرطوب (شرجی) است که زمستان دلنشین و تابستانی بسیار گرم دارد.