بقعه شیخ محمد رشید الدین بیدوازی به دوره ایلخانی در دوره تیموریان باز می گردد که در 22 کیلومتری شمال شرقی شهرستان اسفراین، روستای بیدواز واقع شده است.

 این اثر در تاریخ ۲۷ دی ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۱۹۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مشخصات این بنا به شرح زیر می باشد :

این بنا طراحی هشت ضلعی دارد و گنبدی روی آن واقع شده است. اندازه ی اضلاع بیرونی به 5.3متر میرسد و  اضلاع داخلى به صورت جرزهاى عمودى بالا رفته‌اند و به دو رديف کتيبهٔ گچ‌برى نفيس ختم مى‌گردند.

اين بنا، در اصل، داراى سه درِ ورودى در جبهه‌‌هاى شمالى، شرقى و غربى بوده است، که دو تاى اول را مسدود کرده‌اند و از ورودى غربى استفاده مى‌شود.

این بنا دارای سه جفت درب نفیس و عالی که بدنه آن ها نقوش با اسلیمی و ختایی کنده کاری شده می باشد که دو جفت از این درب ها داخل بقعه نگهداری می شود. درب اصلی این بنا به موزه استان قدس منتقل شده است.

از کلیت این شیخ اطلاعات زیادی ر کتب اسلامی آورده نشده است. ولى در قسمتى از کتيبهٔ گچ‌برى که در ضلع شرقى این بنا باقى مانده است؛ متوفا را نوادهٔ‌ شيخ همام و نبيرهٔ شيخ احمد غزالى صاحب‌تبار معرفى کرده‌اند. صندوق چوبى که در این بقعه به یادگار مانده است، به ابعاد ۱/۱۲×۱/۶۲ متر، ‌ يکى از باارزش‌ترين صندوق‌هاى باقى‌مانده از اواخر قرن نهم هجرى است. سازه ی این بنا از قلوه‌سنگ و ملاط گچ و آهک بنا شده و احتمالاً از آثار قرن هشتم و نهم هجرى است. در دورهٔ صفوى، ‌ قسمت‌هاى بالاى گنبد تعمير و به وسيلهٔ کلاف چوبى مستحکم گشته است.