امامزاده عبدالمهین سیدی پاک سیرت و فقیه از فرزندان عباس ابن علی (ع) است که در زمان حکومت هارون الرشید عباسی پس از سفر به مصر به ایران مهاجرت کردند. شجره نامه این بزرگوار بدین شرح است: عبدالمهین ابن ابوعلی بن عبیدالله بن علی بن ابراهیم بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن علی ابن ابی طالب(ع).

ایشان پس از رسیدن به ایران در شهر بوشهر کنونی سکنی گزیدند. تاریخ تولد و وفات دقیقی ثبت نشده اما عده ای براین باورند که امامزاده عبدالمهین در سال 312 هجری قمری در بوشهر فوت کرد. امامزاده عبدالمهین یکی از معتبر ترین امامزاده های بوشهر است که در محله امامزاده، نزیک به باغ بهزاد قرار دارد.

در بنای این امامزاده از سنگ، گچ، ساروج و هنگام بازسازی از سیمان استفاده شده است. درب ورودی چوبی زیبایی دارد. بنای قبلی امامزاده بر اثر زلزله تخریب شد؛ حتی بعد از زلزله چندین بار بازسازی شده که آخرین تاریخ آن سال 1386 بوده؛ آرامگاه فعلی امامزاده حسن که حدود یک قرن قدمت دارد، مزین به ضریح طلا است.

اهل تاریخ بر اساس شواهد و شکل گنبد تخمین میزنند که قدمت بنای امامزاده مربوط به دوره قاجاراست. مساحت تقریبی کل امامزاده 5200 متر مربع است که علاوه بر بنای امامزاده، یک گورستانی را در دل خود جای داده است. مردم بوشهر ارادت خاصی به مقام این امامزاده دارند به طوری که اجناس با ارزش قدیمی و نفیس خود را به امامزاده اهدا می کنند. فعالیت های فرهنگی و مذهبی در این مکان رونق دارد؛ قرائت دعای توسل و دعای کمیل بصورت هفتگی، و همچنین قرائت دعای عرفه از برنامه های همیشگی است که در امامزاده عبدالمهین برگزار می شود. در سال 1377 ، هفدهمین روز از ماه آذر، نام امامزاده عبدالمهین با شماره 2174 به فهرست آثار ملی پیوست.